Και τώρα τι;
Και τώρα τι? Νιώθω λίγο σαν χαμένη (δεν θα το πίστευε ποτέ η φίλη μου η λεμονιά οτι εγώ θα ένιωθα χαμένη σε ιντερνετικό θέμα). Σαν μιά τελίτσα που σπρώχνει μυριάδες άλλες γιά ένα μικρό χώρο στο απέραντο (e)διάστημα. Ευτυχώς που υπάρχει και η Σαντορίνη να μου θυμίζει οτι τα περισσότερα πράγματα στη μικρή ζωή μας είναι μοναδικά.
απ'το μυαλό στά δάκτυλα της Περί κουζίνας και όχι μόνο @ 1:05 μ.μ.
17 ππππππππππππππ
Καλά, ΕΣΥ να νιώθεις χαμένη στο δίκτυο? γίνεται??
Μα, χωράμε όλοι εδώ… Καλώς ήρθες, πάω αμέσως να σε προσθέσω στις «επαφές μου» !
Δια δακτύλων, δια δικτύων ή δια μυαλού;
Καλημέρα σας :)
Αγαπημένη Δώρα,
Το ΤΙ (ερωτηματικόν) αποτέλεσε για αιώνας στοιχείον προόδου και εξέλιξης.
Άρα, είσαι σε καλό δρόμο...
Καλώς ήρθες στην παρέα μας.
@ alombar42
ε, τα δάκτυλα τα κουνάει το μυαλό και από τα δάκτυλα (με το κλικ) φσσσσσσσσστ, στο (δια)δίκτυο.
Καλησπέρα και σε σας :)
@ λαμπρούκος
Συμφωνώ, αρκεί να βρίσκεις τις σωστές απαντήσεις.
Ευχαριστώ γιά το καλωσόρισμα.
Υ.Γ. Δυστυχώς (ή ευτυχώς), ο δρόμος αποκαλύπτεται αν είναι καλός ή κακός μόνο μετά την άφιξη στον προορισμό μας.
Μου φαίνεται οτι έχω ψύχωση με τις παρενθέσεις.
καλορίζικο, το καναπεδάκι των φίλων (κα μή)!
σου υπόσχομαι οτι μόλις βρω λίγο χρόνο θα γράψω για τη Σαντορίνη, να τη γνωρίσεις κι εσύ που όπως λες δεν έχεις πάει
Αργείς, αργείς. Πού είναι το επόμενο ποστ που θα λέει για τη Σαντορίνη; Αφού το υποσχέθηκες!
@alombar42
Καλέ ποιός είπε οτι δεν εχω πάει Σαντορίνη; Τρείς (3) φορές και η τρίτη ήταν η καλύτερη. Την ΛΑΤΡΕΥΩ τη Σαντορίνη. Είναι μαγικό μέρος.
Οσο γιά την αργοπορία, δεν ξέρω στα μέρη σας πως γίνεται, αλλά εδώ στα Βόρεια οι γυναίκα είναι η δούλα (καλά, καλά, η αφέντρα εννοούσα) του σπιτιού. Με ένα 18μηνο ζουζούνι στο σπίτι, όταν γυρνάς 5 η ώρα το απόγευμα από τη δουλειά, δεν είναι και τόσο εύκολο να βλογάρεις όποτε και όσο θέλεις (να υποθέσω οτι στο δικό σου κάστρο, ο άντρας είναι ο αφέντης;)
Εχμ... κυρία μου σας κορόιδεψα - τα πλάγια γράμματα σημαίνουν οτι εσείς τα είπατε αυτά, σαν να απευθύνεστε σε μένα :)
Το έκανα για καλό σκοπό όμως, για να σας ψήσω να γράψετε το ποστάκιον περί Σαντορίνης - εγώ είμαι αυτός που δεν έχει πάει!
Αντε πάλι με τα αφεντικά... οι γυναίκες είναι πάντα αφεντικά, έχουν τον τρόπο τους - πάντα. Εμείς οι αρσενικοί, μια ζωή θύματα!
18μηνο εσείς, 17μηνο εμείς, να μας ζήσουν :)
Θέλει μεγάλη κουβέντα η Σαντορίνη, είναι ένας προορισμός-παγίδα : είναι απόδειξη ότι και στον παράδεισο να πας, αν δεν συντρέχουν οι υπόλοιπες συνθήκες, αυτό που για τους άλλους είναι παράδεισος, για σένα δεν είναι…
Έχω πάει, με παρέα αλλά και ως ζευγάρι, σε άθλιο ενοικιαζόμενο αλλά και φιλοξενούμενη σε σπίτι ντόπιων στον Πύργο με θέα στις τρεις μεριές του νησιού, με τοπικά λεωφορεία αλλά και με μεγάλη μηχανή, στα φτιαξίματα και στα χαλάσματα-και στα ενδιάμεσα, και κάθε φορά ήταν αλλιώς. Στο ίδιο μαγικό μέρος, τη μιά φορά να πετάς και την άλλη να μην μπορείς να πάρεις ανάσα…(και οι γιαπωνέζοι να χειροκροτούν το ηλιοβασίλεμα και να το φωτογραφίζουν…).
Πολύ θα ήθελα να δω περιγραφές... αυτά που βλέπει ο τυπικός τουρίστας δεν αρκούν. Αυτά που βλέπει κάποιος που ζει το μέρος, λένε πολύ περισσότερα. Χειμώνα στη Σαντορίνη κανείς;
Εχω κάνει δυο φορές Πάσχα στη Μύκονο, που ένα από τα τρία νησιά που είχα δηλώσει οτι δεν θα επισκεφθώ λόγω... τουρισμού (Μύκονος, Σαντορίνη, Ρόδος), εκτός αν έχω κάποιο ντόπιο μαζί. Το Πάσχα όμως ήταν ωραία - δεν είχε ούτε πολύ κόσμο, ούτε πολλή ζέστη.
Ποτε μη λες ποτέ, φίλε alombar42, και επίσης μην κάνεις δηλώσεις διότι θα τις λουστείς, εμένα περίμενες να στο πω?
Ετσι έλεγα κι εγω για την disneyland στο Παρίσι, οτι αρνούμαι να χαραμίσω μέρα Παρισιού για μια αμερικανιά, κι όταν πήγα, έπρεπε να δείς πως χοροπηδούσα...! Τώρα δε βλέπω την ώρα να ξαναπάω :)
Οπως ίσως (δεν) διάβασες, ήμουν 100 χλμ μακρυά από το... πρωτότυπο της Disneyland και δεν πήγα. Εντάξει, ήθελα, αλλά πιο πολύ με πείραξε που (λόγω φόβου) δεν έκανα το γύρο (μέσα) του Γκραν Κανυον...
Κάποτε θα πάω και στη Eurodisney αλλά πιο πολύ από περιέργεια. Εντάξει, δεν είναι το ίδιο με τα Χανιά, αλλά τα προτιμώ.
"Γούστα" είπε η μαϊμού κι έφαγε το σαπούνι!
Αγαπήτέ alombar, διάβασα τα εν λόγω post σας, αλλά καθότι εντελώς κοσμοπολίτισσα και καθόλου φυσιολάτρισσα, δεν συγκράτησα πάρα μόνο όσα με κίνησαν το ενδιαφέρον… Το Γκράν Κάνυον (φόβος για τι?) ακούγεται κουραστικό και σκονισμένο, ενώ τα καζίνα του Λας Βέγκας, γουάου, βίρτσουαλ ριάλιτι, no clocks, no μέρα ή νύχτα, ιδανικό μου φαίνεται (γούστα είναι αυτά, ναι…).
Αλλά τα Χανιά ΔΕΝ είναι καλύτερα από την γιουροντίσνει, και στο λέω εγώ που έχω πάει και στα δύο. Να πείς η Σαντορίνη (για να επανέλθουμε και στο πόστ, και στην πραγματικότητα και στην οικοδέσποινα) ε, ίσως…
Πάντως επικροτώ στο θέμα της περιέργειας, δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις (το χάνεις) αν δεν έχεις την περιέργεια να το ερευνήσεις…
"με" κίνησαν??? ωχ..
Λεμονίτσα,
Παρέλειψα να γράψω οτι το γύρω-μέσα του Γκραν Κανυον γινόταν με ελικόπτερο - 2 ώρες tour. Ε, όσο νάναι, μια μύγα στον αέρα με εμένα πάνω, δε λέει :)
Εχεις πάει και στα δύο, δεκτόν, αλλά... έχεις σκεφθεί οτι τα Χανιά είναι η πιο όμορφη πόλη της Ελλάδας;
Να σε πάρω κυμά να με κάνεις κεφτέδες (αν δεν το τόνιζες θα είχε περάσει απαρατήρητο)... κι έχω και μάνα Θεσσαλονικιά :)
ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ? ο χριστός και η παναγία, δε λέει, όχι, όχι, πάνε στα Χανιά καλύτερα...Εχουν και ώρες καφετερίες για ξάπλα με θέα τη θάλασσα, για τέτοια είμαστε εμείς...
Dora, τι θα γίνει, θα κάνεις κανένα άλλο πόστ ή θα το κάνουμε σεντόνι αυτό? ααααα, πια!!
καλως ηρθες στον ψευτικο κοσμο του ιντερνετ που για χιλιαδες λογους αποτελει σημαντικο κομματι της καθημερινοτητας...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home