Κι'όμως είμαι ακόμα εδώ

Εδώ είμαι. Ακόμα. Παρακολουθώ (τις εξελίξεις), διαβάζω (άλλους), σχολιάζω (σπάνια), ψάχνω (τα διαφορετικά). Κάθε βράδυ νιώθω κουρασμένη, εξαντλημένη σχεδόν, αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο το πρωί είμαι (σχεδόν) καλά. Μάλλον δεν μπορώ να οργανώσω τον χρόνο μου, το κλισέ "δεν μου φτάνει ο χρόνος" δεν το δέχομαι. Μάλλον περνάω φάση, ίσως φταίει και η μικρή που δεν είναι πιά και τόσο μικρή και ξέρετε τι λένε γιά τα παιδιά και τα βάσανα... μαζί μεγαλώνουν. Τέλος πάντων δεν είναι της φύσης μου να γκρινιάζω. Κάτι φταίει και θα το βρω και θα το ξεπεράσω όπως σχεδόν πάντα. Το θέμα είναι οτι είμαι εδώ. Ακόμα.

Με την τέχνη δεν έχω πολύ καλές σχέσεις, ωστόσο με γοητεύουν τεχνίτες με διαφορετικότητα. Θέλω να μοιραστώ σήμερα μαζί σας έναν τέτοιο.

Λέγεται Peter Callesen και γεννήθηκε το 1967 στη Δανία.

Με έκανε να νιώσω λίγο περισσότερο σεβασμό γιά τή στίβα του Α4 που είναι στριμωγμένη στον εκτυπωτή μου.

Με την ευκαιρία, καλή χρονιά σε όλους. Μη σας βάλει κάτω που είναι δίσεκτη. Τόσες περάσαμε.