Οι άνθρωποι, είμαστε πολύ περίεργα όντα. Θέλουμε απεγνωσμένα να μας αγαπούν κι'όμως, όταν είμαστε με κάποιον που μας αγαπάει κάνουμε τα πάντα γιά να τον ταλαιπωρούμε και να τον παιδεύουμε. Ψάχνουμε σαν τρελλοί γιά την αληθινή αγάπη κι'όταν την βρούμε, ξεθάβουμε την πιό σαδιστική πλευρά του εαυτού μας.Τι είναι αυτό που μας κάνει τόσο δύστροπους στον έρωτα; Τι είναι αυτό που δεν μας αφήνει να ανοίξουμε διάπλατα την καρδιά μας, να εκδηλώσουμε τα αισθήματά μας χωρίς αναστολές και υποκρισίες, τι είναι αυτό που μας βάζει στην λογική του "να μην του/της δώσω και πολύ θάρρος";
Κι'αν τυχόν και βρεθούμε με κάποιον που δεν μπαίνει στην λογική αυτή, που δεν πιστεύει στα "παιχνίδια" αυτού του είδους, κάποιον που μας ανοίγει την πόρτα της καρδιάς του διάπλατα και όχι μόνο μας αγαπάει αλλά ΤΟ ΔΕΙΧΝΕΙ κι'όλας με όλο το είναι του, ε τότε τον ποδοπατάμε μέχρι να γίνει ένα με το πάτωμα.
Και το περίεργο είναι οτι όσο πιό πολύ δίνεσαι σε κάποιον, όσο πιό πολύ τον φροντίζεις, τον νοιάζεσαι, τον προσέχεις, του δείχνεις την αγάπη σου χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα, τόσο πιό πολύ τελικά σε αγνοεί, απομακρύνεται, ίσως και να σε περιφρονεί στο τέλος.
Αυτός ο ίδιος άνθρωπος που σ'αγαπούσε κάποτε.
Λες και η πολύ αγάπη, δηλητηριάζει.
Είμαστε πολύ περίεργα όντα εμείς οι άνθρωποι.
απ'το μυαλό στά δάκτυλα της Περί κουζίνας και όχι μόνο @ 10:52 μ.μ.
9 ππππππππππππππ
Η συνειδξτοποίηση του φαινομένου είναι το πρώτο βήμα για την αλλαγή! Καλή βδομάδα.
Ο έρωτας είναι ένα παιχνίδι επιβολής και επιβίωσης.
Η αγάπη είναι κάτι άλλο...
συμφωνώ με τον επικουρο και πάω ένα βήμα πιο περα
δε μιλάς για ανθρώπους γενικά μιλάς για τους αντρες
σωστά?
ομολογώ πως τη συμπεριφορά που περιγράφεις την έχω εφαρμόσει δηλάδη να φτύνω εκείνη που μ αγαπάει και προσπαθώντας να βρω γιατί ανακάλυψα ότι τελικά ήταν ένα παιχνίδι εξουσίας
μιλώντας με/και παρακολουθώντας φίλους μου είδα ότι αυτό ισχύει για πολλούς άντρες από μια ηλικία και μετά
αντίθετα οι γυναίκες είναι πιο ανοιχτες στο να εκφράσουν αυτό που θέλουν και φοβούνται λιγώτερο να πληγωθούν
όπως μου χε πει κάποια όταν της ειχα πει ότι "ναι γουρούνι είμαι όπως φαίνεται" : "δεν εισαι γουρούνι αγόρι μου, άντρας είσαι-μην προσβάλεις τα γουρούνια"
(η αυτοκριτική δε με ξεπλένει το ξέρω-αλλά η συνειδητότητα είναι πολύ μακρυά ακόμα)
Αμάν Πανδωρίτσα, γιατί μας βάζεις στα δύσκολα πάντα?
Μου θύμισες το (αηδιαστικό αλλά αληθινό): οι γυναίκες (αλλά και οι άντρες) είναι σαν τα γραμματόσημα, όσο φτύνεις, τόσο κολάνε...έπαθα σόκ την πρώτη φορά που το άκουσα, διαπίστωσα την αλήθεια του σχεδόν αμέσως, με βοήθησε να καταλάβω συμπεριφορές, έκτοτε, τη δική μου αλλά και άλλων. Παρα μέσα όμως δεν μπόρεσα να προχωρήσω, το γιατί γίνεται έτσι δεν το ξέρω, μόνο συμφωνώ, έτσι είναι.
(Και διαφωνώ με τον mosaic, όλοι είμαστε έτσι, άντρες & γυναίκες, μάλλον δεν θα τούτυχε το αντίθετο...).
@epicuros
συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
@λαμπρούκος
Νομάρχα μου θα σας μαλώσω. Ο έρωτας που είναι παιχνίδι επιβολής και επιβίωσης είναι αυτός που δεν μεταμορφώνεται ποτέ σε αγάπη.
@mosaic
όχι, δεν μιλώ μόνο γιά άντρες. Εχω συναντήσει και γυναίκες-σκύλες (bitch τις λένε οι Αμερικάνοι) που είναι χειρότερες από τους αντίστοιχου τύπου άντρες, τις φοβήθηκε το μάτι μου.
Γιά κάποιο λόγο που δεν έχω βρει ακόμα, όταν οι γυναίκες είναι σε κάτι κακές, είναι πολύ χειρότερες από τους άντρες.
@νονά
τα δύσκολα είναι αυτά που με βασανίζουν πάντα. Φιλάκια :)))
Η συμβαση ή ο συμβιβασμος μ αυτο που εχουμε (οτι).. ειναι αυτο που μας κανει και τον φοβομαστε τον ακατονομαστο.
για αυτο κι οταν ερθει (η ακομα κι οταν δεν ερχεται)τον διωχνουμε με λιβανια.
Και ειναι αληθεια οτι οσο γουρουνι μπορει να γινει καποιος τοσο σκυλα μπορει να γινει καποια.
Και βεβαια δεν θα συμφωνουσα στην επιβολη και την επιβιωση σαν ερωτικο παιχνιδι εκτος κι αν παιζεται ισοτιμα και ξεκαθαρα κι απο τους δυο.
Η αγάπη δεν έχει μέτρο, νομίζω. Δεν είναι πολύ ή λίγη. Είναι απλώς. Η ούσα. Όταν μπαίνεις στα "πολύ" και "λίγο", δηλαδή μιλάς για κάτι μετρήσιμο και συγκρίσιμο, μιλάς για κάτι άλλο.
Τα λέει ωραία ο απόστολος Παύλος αυτά.
Ελα ντε!Τα λες πολύ σωστά.Άσε που πολλές φορές ερωτευόμαστε αυτόν που μας "τρεχει" και αφήνουμε το καλό παιδί..Άλλες φορές σαν να μας φαίνεται "too good to be true" να πάνε όλα καλά στη σχέση μας και απο το τίποτα δημιουργούμε καταστάσεις.Δε βγαίνει άκρη.Και απο την άλλη μαζευόμαστε όλες οι φίλες/φίλοι να κάνουμε τον Φρόυντ!Αυτό που το πας :-p
Δημοσίευση σχολίου
<< Home